چی فلی تاریخچه خاموش روستای کهنه

چاه فَــلـــی، تاریخچه ی خاموش روستای کهنه قدیم
شغل اکثر مردم روستای کهنه در بافت قدیم، قبل از مهاجرت به کشورهای عربی غالبا کشاورزی سنتی که عمدتا در نخلستان ها و صحرا بوده است. نخلستان های این روستا علاوه بر زیبا کردن روستا، نقش مهمی را در امرار معاش ساکنان و تولید خرما ایفا می نمود. در نخلستان ها رطب و خرما، و در زمین های جلو آن پنبه ، پیاز، انواع سبزیجات و گندم و جو و ذرت از مهم‌‌ترین محصولات کشاورزی این روستا به شمار می رفت. 
آبیاری این محصولات تا قبل از آمدن تلمبه های آبی، به صورت سنتی  و با دست یا بوسیله گاو از چاه خارج و به محصولات داده می شد. بر روی هر چاه دو دیواره ساخته می شده که هم برای نصب چرخ برای سهولت در کشیدن آب با سطل و طناب و هم بعدها برای نصب لوله و تعمیرات بعدی کاربردهای زیادی داشت. 
با آمدن برق و تلمبه های برقی و فرسوده شدن دیواره های چاه ها که سالیان دراز در معرض آفتاب و باد و باران قرار داشتند، این نماد زیبای کشاورزی یکی پس از دیگری فرو ریختند. یکی از چاه هایی که از بقیه ی چاه ها در روستای تاریخی کهنه از جایگاه ویژه ای برخوردار است چــاه فَــلـــی می باشد. این چاه علاوه بر تامین آب کشاورزی، آب حمام تاریخی روستا و آب مصرفی بخشی از خانه های اطراف را تامین و در اطراف این چاه اولین مدرسه ابتدایی، اولین حمام عمومی، اولین زمین والیبال احداث گشت، همچنین میدان روبروی آن محل برگزاری جشن های قبل از انقلاب، اجرای نمایش های پهلوانان و محلی برای اجرای انواع بازی های محلی توسط نوجوانان و جوانان روستای کهنه بوده است. چاه فَــلـــی به عبارت دیگر تاریخ گویایِ روستایی است که در طول زمان حیاتش حوادث و اتفاقات تلخ و شیرینی را از مردمانی که اکثرا دیگر چشم از جهان فرو بسته اند در اعماق خود نهفته است. چی  فَــلـــی تاریخ خاموش روستای تاریخی ما است.لذا به دلایل زیر بازسازی دیواره های این چاه به دلایلی که در بالا ذکر شد در دستور کارِ کـارگـروه مـرمّـت و بـازسـازی روستای تاریخی کهنه قدیم قرار گرفت و در اولین فرصت رضایت کتبی از مالکین اصلی جهت بازسازی دیواره ها گرفته شد. سه سال قبل گـروهـی متشکل از 256 عضو  به نام  گروه چَــی فَــلـی در شبکه مجازی تشکیل گردید.

در این گروه پس از فراخوان برای کمک به  بازسازی دیواره های این چاه، بودجه ی آن از اعضای حاضر و گاها بیرون از گروه تامین گردید.برای تامین مصالح آن، از خشت زنان محلی و برای بازسازی نیز از بـنّـاها ( زین الدین نوری ) و کارگران بومی  استفاده گردیده است.