تاریخچه جاده مربط (۱) به قلم ‌احمد خضری

تاریخچه جاده مربط(١)
احمد خضری : اوایل شهریور ماه سال ۱۳۳۲ (67 سال پیش) بسیاری از ملاکان و باغداران نخل اهل اوز که معمولاً در منطقه دامن کهنه دارای نخلستان بودند برای جمع آوری محصولات باغ (خرما) در دامن کهنه به سر می بردند. این موضوع پیوسته از سال‌های قبل ادامه داشته است.
مرحوم حاج عبدالله یزدانی سازنده اولین درمانگاه اوز که یکی از بازرگانان و افراد خیر و نیکوکار منطقه محسوب می‌شد؛ نیز همراه خانواده در دامن کهنه به سر برده و ایشان هم به همراه سایر اوزی ها در ملک و نخلستان خویش ساکن و محصولات آن سال را جمع آوری می کرد. مرحوم یزدانی که یکی از افراد سرشناس منطقه و ملاک بود. خود و خانواده‌اش نسبت به نیش زنبور که در گویش محلی به آن باز می گویند؛ حساس بود.
سال قبل یکی از آشنایان مرحوم یزدانی که زنی جوان بود در اثر زنبورزدگی دچار حساسیت شده و او را به اوز منتقل چون امکانات کافی وجود نداشته وی را به لار و سپس به شیراز منتقل که متاسفانه وی در بین راه جان به جان آفرین تسلیم می‌کند. در شهریور ۱۳۳۲ مرحوم حاج عبدالله یزدانی دچار زنبورزدگی شده و حالش به هم می‌خورد اما پس از مدتی به لطف خدا بهبود می‌یابد. این دو حادثه او را به فکر فرو برده و در پی چاره جویی بر می‌آید. مرحوم یزدانی خاطره تلخی از زنبور داشت بنابراین گفت: هر کس زنبورها را بکشد به تعداد هر زنبور ده شاهی به او جایزه می دهم و البته عده ای دنبال زنبور کشی رفته و جایزه دریافت کردند. 
 تاسیس نخستین درمانگاه در شهر اوز که دومین درمانگاه جنوب فارس محسوب می‌شده به دلیل آن که در آن زمان فقط شهر لار دارای درمانگاه بود؛ و همچنین راه و مسیری برای نزدیکی اوز به مرکز استان از جمله راه حل هائی بود که توجه او را جلب کرد. در روز جمعه تاریخ ۲۷ شهریور سال ۱۳۳۲ مرحوم حاج عبدالله یزدانی از گروهی از معتمدان اوز، کهنه، کوره، قلات، بیدشهر، هیرم، هود، فیشور و  محلچه دعوت و موضوع را مطرح می‌سازد. در آن جلسه که از ساعت حدود ۱۰ صبح در محل دامن کهنه اوز و در باغ یزدانی شروع شده و تا ساعت ۱۳ همان روز ادامه می یابد. مصوب می‌شود که از طریق مربط به جاده لار -جهرم متصل شوند.
مقرر می گردد عصر همان روز پس از صرف نهار گروهی از حضار از گردنه و محل ساخت جاده بازدید کنند. آن روز همه در نماز جمعه کهنه شرکت جسته و سپس ناهار را در نخلستان یزدانی مهمان ایشان بودند، عصر نیز همگی از منطقه مربط، کاروانسرای مربط و راه پیشنهادی بازدید و بعد از اقامه نماز مغرب و صرف شام جلسه ادامه یافت و هرکس نیز به سهم خویش قول داد تا در ساخت این جاده همکاری کند.
از هر روستائی یک نفر تعیین شد تا برای جذب کمک های مردمی به ویژه نیروی انسانی و غیره همکاری نماید. از اوز نیز مرحوم حاج عبدالله یزدانی، امین امین زاده، محمد وحدانی، محمدشریف هوشیار، احمد نور خضری، محمد رفیع بهروزیان، محمد فرزین و غیره متعهد شدند که همکاری لازم را به عمل آورند.
کارهای مقدماتی انجام شد. در نیمه اول مهر ماه همان سال مرحوم یزدانی به شیراز رفت. در همسایگی منزل محمدشا فرزین جوانی بود که برای مرخصی از آمریکا به شیراز آمده بود. خوشبختانه وی فارغ التحصیل مهندسی راه و ساختمان از آمریکا بود با خواهش فرزین و یزدانی وی به اوز آمد و از محل ساخت جاده بازدید کرد.
قبلاً یک راه مالرو وجود داشت که بعضاً دامداران از این طریق به دشت های مسیح آباد، شرفویه و غیره می‌رفتند با راهنمایی مهندس جوان و برای اینکه هزینه کمتری را متحمل شوند وی به قول معروف رنگ جاده را ریخت. اما نمایندگان روستاها از نظر مالی نتوانستند کمک کنند ولی برای نیروی انسانی و کارگر اعلام آمادگی کردند. بنابراین لازم بود که بیل و کلنگ، فرغون، تیشه،تبر، کرفه و غیره خریداری شود. لذا هزینه لازم برای خرید وسایل، دستمزد و تغذیه کارگران که از اوز و اکثراً از روستاهای منطقه در آن شرکت داشتند، بزرگترین مشکل ایجاد این طرح بود اما کمک های اصل ۴ آمریکا به داد مردم رسید.
ادامه دارد...