چهره های ماندگار در روستای کهنه اوز ـ حاج محمد شریف رفیعی

بودیم و کسی قدر ندانست که هستیم                             باشد که نباشیم و بدانند که بودیم

 حاج محمد شریف رفیعی .... مردی آرام ، بزرگوار و با شخصیت .... خدمتگزاری بی هیچ ادعایی . گاهی اوقات خداوند به بندگانش هدایایی گرانبها می‌بخشد، منحصر به ‌فرد. نعمت خدمت کردن به همنوعان خود . حاج محمد شریف  از این نعمت الهی به خوبی بهره جست و سال ها به عنوان رییس شورای اسلامی روستا خدمات شایانی به روستای کهنه نمود .  شاید این هدایا را نصیب همگان کرده‌باشد اما مهم است که بدانی و بفهمی و قدرشناس آن باشی و  همچون حاجی بی هیچ منتی دین خود را به همنوعان خود ادا نمایی . حاج محمد شریف رفیعی در نیمه دوم دهه ی  شصت 60 به عنوان عضو و بعد ها به عنوان رییس شورای اسلامی روستای کهنه اوز خدمات شایانی به روستا نمود . ایشان از مشارکت جوانان فعال در امورات روستا بهره می جستند و به جوانان اهمییت زیاد می دادند. مهمانانی که از ادارات مختلف به روستا می آمدند طبق روال اداری به سراغ رییس شورای روستا میرفتند و در اینجا جا دارد از زحمات همسر گرامی و فرزندان  ایشان  در پذیرایی از مهمانان اداری یادی نموده و تشکری نماییم . حاجی اکنون روزهای پیری و بازنشستگی و نقاهت بیماری پروستات را در منزل می گذراند .اگر اوضاع مزاجی اشان اندکی مجالشان بدهد ٬ نماز را همراه با جماعت در مسجد می خواند .

وبلاگ مربوطی ضمن ارج نهادن  به خدمات ارزشمند حاج محمد شریف  محمد ، برای ایشان از خداوند متعال صحت وسلامت و عاقبت بخیری مسئلت داریم .

چهره های ماندگار در روستای کهنه اوز - رییس حسین محمدی

"اینجا سخن از بزرگمردیست از تبار همت و فرزند خیر و خیرات "

 " اینجا سخن ازحاج رییس حسین محمدی است "

قصدمان مصاحبه نیست. داستان زندگی کسی را هم نمیخواهیم به قلم بکشیم. فقط کمی بیشتر از قبل آشنا میشویم با کسی که آشنای همه ی ماست.

اگر درمانگاهی مرمت شده، اگر مدرسه ای تعمیر شده، اگر بر امکانات مسجدی افزوده شده، اگر حرکت و فعالیتی در راه خیر یا درجهت توسعه و پیشرفت و عمران روستا صورت گرفته، قطعاً ردپایی از او و پیگیری های دلسوزانه اش نیز خواهیم یافت.

می خواهیم کمی بگوییم از حاج حسین یا همان رئیس حسین محمدی.

حسین 66 ساله، فقط پدر 5 پسر و 4 دختر نیست، او پدر یک طایفه هم نیست. او پدری دلسوز و مهربان است برای فرزندی که نیاکان ما، نام کهنه بر آن نهاده اند.

اگر به در خانه اش رفتی و سراغش را گرفتی و گفتند "خانه نیست" ، دیگر نپرس "پس کجاست؟" . کافیست بدانی کجای روستا، در کدامین گوشه از این دیار، سنگی بر هم نهاده میشود تا آباد و آبادتر گردد این سرزمین،، قطعاً او را آنجا خواهی یافت.

اگر هم جائی خبری از این چیزها نبود، باید کمی دورتر از روستا او را بیابی، جائی با نام "حسین آباد".

حسین آباد ، زمینی است کوچک در گوشه ای از پهروز که حاج حسین آبادش کرده. و چه دلنشین و باصفاست این تکه زمین کوچک در صحرایی بزرگ و بی آب و علف.

بیست سال دوری از مادر و هشت سال پیاپی دور از وطن بودن، به او آموخت تنگناها و سختی های زندگی را، ولی او خوب می دانست : "فانّ مَعَ العُسر یُسرا" .

حاج حسین روزی از روزها احساس کرد که دیگر از عهده اش خارج است رسیدگی به فرزند کهنه نامش. اما کسی به خوابش آمد و او را منصرف کرد از رها ساختن فرزندش. و او بیدار شد و عهد بست با خودش که تا نفس در سینه دارد، لحظه ای پا پس نکشد از رسیدگی به کهنه اش.

ما نیز پا پس نمیکشیم از کهنه مان، و پاس میداریم حاج حسین مان را و امید داریم به روزی که روستایمان مملو باشد از حاج حسین هایی دلسوز ٬ مهربان و خستگی ناپذیر. انشالله ...

با تشکر از گزارش ارزشمند مهندس عزیز آقای محمد شریف احمدی .